सोसल मिडिया
कहिलेकाहिं झरक्क झर्किन्छु -'जमाना कहाँबाट कहाँ पुगिसक्यो तिमी उनै थोत्रा कुरा गरिबस्छौ,'मेरा बालाई केही आउँदैन
साँच्चै हो,मेरा बालाई केही आउँदैन !
अक्षर चिनेका छैनन,पढ्न आउँदैन छिद्रै छिद्रा परेका पैतला लिईसमयको गतिसँगअगाडि बढ्न आउँदैन !
रातभरमा खेतले कहाँबाट हरियाली बोलाउँछ खै,देखिने गरी मेरा बालाई पसीना आउँदैन !पीरका पहाडहरु फुटेर परिवार सबैको आँखाबाट झरना बगिरहँदा पनि देखाउने गरी मेरा बाको आँखामा आँशु आउँदैन !
कस्तो धातुले बनेका हुन्छन खै महामारीहरु आउँछन जान्छन, मेरा बालाई टुसुक्क जोरो सम्म आउँदैन !बिरामी परें भनून भने भविष्य बिगार्ला भन्ने सोंच्दा हुन,अफ्टेरोमा भेट्न उनलाई छोरी आउँदैन, छोरो आउँदैन !
अझ के के आउँदैन आउँदैन !सबका निधार आशीर्वादले भरिदिन्छन आफू खाली निधारमा मुस्कुराउँछन,मेरा बालाई दशैं आउँदैन !प्रत्येक वर्ष पात्रोहरु फेरिइरहँदा भित्तामा बाको दौरा फेरिन्न बित्तामा,सबैलाई आउने नयाँ वसन्त मेरा बालाई आउँदैन !
सन्तान उनको बारे कविता लेखिरहेछ गीत लेखिरहेछ कथा लेखिरहेछ,वाहवाही पाइरहेछदेश विदेश धाइरहेछ !विडम्बना१मेरा बालाई त्यही पढ्न पनि आउँदैन, मेरा बालाई केही आउँदैन !
सबका आँखा पढेर पनि अनपढ कहलिने मानिसलाई नै सायद,‘बा’ भनिने चलन चलेको होला युगौं देखि !
‘मेरा बालाई केही आउँदैन !!'
